"Fırtınalı bir hayat yaşamış ama 70 yaşına gelmesine karşın hala durulmamış, ideallerine bağlı bir ressam, kalp krizi geçirdikten sonra işini bırakan, sümüklü böcek besleyip sakin bir yaşam sürmeye çalışan bir avukat, mesleğini yapmaktan sıkılmış, üstüne bir de karısı tarafından terkedilmiş bir doktor, hayata karşı tek başına direnen, yalnızlığı bir yaşam tarzı haline getirmiş bir iş kadını... Bu insanlar Ankara' da 25 yıldır açık olan Siyah Beyaz adlı barın müdavimleri ve bu bar bir anlamda onların sığınabilecekleri son liman. Barın sahibiyse kimseye taviz vermeyen, sinirli, alıngan ama dünya tatlısı bir insan olan Faruk.

Siyah Beyaz, yaşlanmanın farkına varmak, dostluk, duyarlılık ve hayatın küçük ayrıntıları üzerine bir film."

Filmin konusunu böyle anlatmışlar bence de eksiği yok fazlsı var.Dün kardeşimle gittik bu filme ve salon bomboştu.Sadece 7 kişiydik.Halbuki dün cumartesi diye evgilisini alan kendini dışarı vurmuştu.Tabii onları görünce insanın siniri bozulmuyor değil.(Sevgili uzakta ben burda tek başıma üfff) Neyse filme gelince keşke daha uzun olsaydı dedim.Yönetmenliğini de Ankara Sinema Derneği Başkanı Ahmet Boyacıoğlu yapmış.Ayrıca ilk kez Ankara'da çekilen bi film izledim ve sanki Ankara'nın o biraz durgun hali filme de geçmiş gibiydi.Sürekli bi olay olsun, millet uçsun kaçsın istiyorsanız bu film olmaz bak yakında Iron Man 2 geliyor ona gidin.Ama gerçek insanların anlatıldığı, samimi bir drama istiyorsanız, budur!Film bittiğinde o bara gidip o insanları orda bulmayı, hatta onlarla sohbet etmeyi istiyorsunuz.Bence bu filmi güzel yapan şey de buydu zaten.