Ankaralılar bilir bu oyun uzun zamandır kapalı gişe oynuyor.Bilet bulmak çok zor çünkü zaten genelde devlet kurumları veya özel şirketler toplu alım yapıyor.Ben Türkan Şoray-Temel Gürsu ikilisinin oynadığı filme bayılan biri olduğum için, bunu da izlemek artık takıntı olmuştu bende.Konuların farklı olduğunu biliyordum.Çünkü oyundaki Fosforlu Cevriye bir hayat kadını (ama bu tabirin hakkını veren bi kadın) ama filmde Türkan Şoray zengin bir kız ama babasının intikamını almaya çalışırken Tanju Gürsu'ya (doğal olarak)aşık oluyor.Tiyatrodaki Fosforlu Cevriye de imkansız birine, idam mahkumu bir koministe aşık oluyor(off Uğur Çavuşoğlu aşkım da yeniden depreşti ki hiç sormayın).Hikaye de zaten burda can yakmaya başlıyor."Bana siz dedi" diyerek asık olduğu adamı kurtarmaya çalışıyor.Fosforlu Cevriye ona şık olan tüm erkeklere, etrafındaki kalablığa rağmen çok yalnız ve herkesin bir yıldızı olduğuna inanacak kadar da saf yürekli.Söylediği şarkılarda öyle bir hüzün var ki artık oyunun sonunda tutamadım göz yaşlarımı.Oyun boyunca pek çok kez ağlamaya yaklaşıyorsunuz ama öyle bir kurgu var ki tam o anda çok komik şeyler oluyor, coşkulu danslar, şarkılar giriyor araya.Oyuncular, müzikler her şey harika ama ben en çok dönen sahneyi beğendim.Pek çok mekan olduğu için sahnede dönen bir orta sahne var.Oyunun baş rol oyuncusu olan Feray Darıcı mart ayında sanırım bir ses problemi yaşadığı için oyun sezonu erken kapatmıştı ama biz 16 mayıstaki özel gösterime yer bulabildik.Sanırım önümüzdeki tiyatro sezonunda devam edecekler.Oyunun tanıtım videosu ve daha çok fotoğraf için buraya tıklayabilirsiniz.

"Fırtınalı bir hayat yaşamış ama 70 yaşına gelmesine karşın hala durulmamış, ideallerine bağlı bir ressam, kalp krizi geçirdikten sonra işini bırakan, sümüklü böcek besleyip sakin bir yaşam sürmeye çalışan bir avukat, mesleğini yapmaktan sıkılmış, üstüne bir de karısı tarafından terkedilmiş bir doktor, hayata karşı tek başına direnen, yalnızlığı bir yaşam tarzı haline getirmiş bir iş kadını... Bu insanlar Ankara' da 25 yıldır açık olan Siyah Beyaz adlı barın müdavimleri ve bu bar bir anlamda onların sığınabilecekleri son liman. Barın sahibiyse kimseye taviz vermeyen, sinirli, alıngan ama dünya tatlısı bir insan olan Faruk.

Siyah Beyaz, yaşlanmanın farkına varmak, dostluk, duyarlılık ve hayatın küçük ayrıntıları üzerine bir film."

Filmin konusunu böyle anlatmışlar bence de eksiği yok fazlsı var.Dün kardeşimle gittik bu filme ve salon bomboştu.Sadece 7 kişiydik.Halbuki dün cumartesi diye evgilisini alan kendini dışarı vurmuştu.Tabii onları görünce insanın siniri bozulmuyor değil.(Sevgili uzakta ben burda tek başıma üfff) Neyse filme gelince keşke daha uzun olsaydı dedim.Yönetmenliğini de Ankara Sinema Derneği Başkanı Ahmet Boyacıoğlu yapmış.Ayrıca ilk kez Ankara'da çekilen bi film izledim ve sanki Ankara'nın o biraz durgun hali filme de geçmiş gibiydi.Sürekli bi olay olsun, millet uçsun kaçsın istiyorsanız bu film olmaz bak yakında Iron Man 2 geliyor ona gidin.Ama gerçek insanların anlatıldığı, samimi bir drama istiyorsanız, budur!Film bittiğinde o bara gidip o insanları orda bulmayı, hatta onlarla sohbet etmeyi istiyorsunuz.Bence bu filmi güzel yapan şey de buydu zaten.